Głowienka jest kaczką nurkującą, czyli tzw. grążycą. Pływając, głęboko zanurza się w wodzie nawet do 2,5 metrów. Na dnie zbiorników wodnych wyszukuje jedzenie – zarówno wodne rośliny, jak i drobne wodne zwierzęta – ślimaki, małże, a także larwy owadów.
Najczęściej pozostaje u nas na zimę, np. na Zalewie Szczecińskim i dużych otwartych jeziorach. Jak w przypadku większości ptaków wodnych, jej największym zagrożeniem jest działalność człowieka. Utrata jej siedlisk następuje w wyniku prowadzonej przez nas intensywnej gospodarki, np. na stawach hodowlanych. Młode Głowienki są tzw. zagniazdownikami, czyli pisklętami, które od razu po wykluciu się z jajka zdolne sa do samodzielnego życia.
Potrafią pływać, jeść i utrzymywać stałą temperaturę ciała, choć obecność matki jest potrzebna, aby wskazywać pożywienie. Młode stają się samodzielne po około 50 dniach. Głowienka składa jaja pomiędzy kwietniem a lipcem, a wysiaduje je ok. miesiąca, tak więc o tej porze roku, mogą trwać jeszcze lęgi, a małe Głowienki są jeszcze często wodzone przez matkę. Niektóre uzyskają samodzielność dopiero we wrześniu.
Krajowa populacja szacowana jest na 2-11 tys. par. Od lat 80. notuje się bardzo silne spadki, sięgające nawet 10% rocznie. Podobny trend trwa na całym kontynencie. Głowienka jest jednym z czterech gatunków lęgowych w kraju (obok orlika grubodziobego, turkawki i wodniczki) uznanych za zagrożone wyginięciem w skali globalnej.
